6 Şubat depremlerinde bu şehir yerle bir oldu. Canımızı kaybettik, ocaklarımız söndü, hayallerimiz enkaz altında kaldı. Bugün hayatta kalanlar nefes alıyor ama ruhu ölmüş. Üstüne üstlük, ayakta kalmaya çalışan esnafın önüne sürekli engel çıkarılıyor.
Depremden sonra “esnaf kalkınacak” dediler, konteyner işyeri verdiler. Ama n’oldu? Eski İl Gençlik Spor Müdürlüğü yerinde kurulan çarşı birkaç ay içinde “birilerinin çıkarı” uğruna kaldırıldı. Esnafın yaptığı masraf çöpe gitti. Sonra Armutlu’daki eski kapalı spor salonuna taşındılar. Şimdi de yine aynı söylenti: “Atatürk AVM de taşınacak.”
Esnaf soruyor: Biz bu şehre yatırım yapmaya, yeniden hayata tutunmaya çalışırken siz neden her defasında umutlarımızla oynuyorsunuz?
AFAD’a gidiyorlar, “bizim alanımız değil” diyor. Valiliğe gidiyorlar, “öyle bir söylenti var ama kesin değil” cevabı alıyorlar. Peki kardeşim, net bilgi vermek bu kadar mı zor? Hatay Valiliği bu konuda cevap veremeyecekse kim verecek?
Vali Mustafa Masatlı her fırsatta “esnafı kalkındırıyoruz” diyor. Ama gerçekler ortada: Söylemler başka, uygulamalar başka. Esnafın parasını, emeğini, alın terini çöpe atmak mı kalkındırma? Belirsizlik içinde bırakmak mı destek olmak?
Bir esnafın sözleri aslında hepimizin sesi:
“Ben 6 Şubat’ta paramparça oldum. KOSGEB desteğiyle işimi yeniden kurmaya çalışıyorum. Ama Atatürk AVM taşınacak mı, taşınmayacak mı kimse söylemiyor. Bu şartlarda nasıl yatırım yapayım?”
Şimdi ben soruyorum:
Bu şehirde hâlâ kim karar veriyor?
Bu milletin sırtına daha kaç defa yük binecek?
Esnafın umutlarıyla oynamaktan ne kazanıyorsunuz?
Hatay’ın yarası büyük. Ama bu yarayı en çok kanatan şey, belirsizlik ve güvensizliktir.
Artık yeter! Açık olun, dürüst olun. Atatürk AVM taşınacaksa çıkın deyin, taşınmayacaksa söylentileri kesin. Esnafın cebinde, kalbinde, ruhunda oynayacak yer kalmadı.
Hatay, enkazdan doğrulmaya çalışıyor. Ama gördüğümüz tablo şu: Devletin kurumları enkazın altında hâlâ çıkamamış!
