Başkan İsmail Bayrakdar'ın yaptığı açıklamada şunları ifade etti;"Bugün 6 Ağustos. Depremin üzerinden tam 6 ay geçmiş. Depremden en fazla etkilenen, en fazla can kaybı olan, depremin şiddetinin en fazla hissedildiği yer olan Hatay ve Antakya. Depremin ilk günlerinde de yeterince ülkenin gündemine getirilememişti. Depremden etkilenen başka illeri gezen arkadaşlarımız Hatay'a geldiklerinde şaşkınlıklarını gizleyemiyorlardı. Böyle bir yıkımı böyle bir faciayı biz diğer illerde görmedik diyorlardı. Televizyonda sosyal medyada buranın bu derece kötü durumda olduğu fark edilmiyor diyorlardı. Aradan aylar geçti Hatay'da ne olduğunun, Antakya'da ne olduğunun hala farkına varıldığını zannetmiyorum.
Televizyonlara bakıyorum CHP'nin başına kimin geçeceği tartışması birinci gündem. Hangi takımın kimi transfer edeceği yine önemli bir gündem maddesi. Hatay ve deprem gündemden düşmüş. Bırakın içme suyunu kullanma suyunu bile bulmaya hasret bir Hatay var. O günden beri bir arpa boyu yol gidilmiş değil. Çöpler ,atık pis suları, deprem günü hangi yıkıntı, yarık ve çöküntü ile uyandıysak yollar hala aynı şekilde.. Moloz yığınları sokakların her iki yanını kaplamış. Altyapı tamamen çökmüş. Günde en az 4-5 kere kesen elektrik sağlam kalan birkaç elektrikli eşyayı da bozuyor. Olmayan internet aklıma gelen diğer önemli aksaklıklar. Insanlar geçimlerini sağlayabilmek için zaten dar olan yolların kenarına masa atarak iş yeri açmışlar. Makine gürültüleri, yıkılan binalardan etrafa saçılan toz bulutları ve çaresiz insanlar. Ben TOKİ'lerde oturuyordum. Komşularımın bir kısmı her gece TOKİ'deki binamızın önünde nöbet tutuyorlar. Sebebi hırsızlık. Orta hasarlı binamızın onarımı TOKİ tarafından yapılacağı için bazı eşyalarımız orada. Daha doğrusu oradaydı. Hırsızlar şehrin her tarafını kaplamış. Ne evimiz ne de eşyalarımız güvende değil.
Bu şehirde İhtiyacınız olan herhangi bir eşyayı bulmanız da zor. Usta bulmanız, bulduğunuz ustadan gün almanız, işçi bulmanız da zor. Işçilik maliyetleri desen uçup gitmiş. Her şey gıdım gıdım ilerliyor. Yılgınlık, ümitsizlik gün geçtikçe daha fazla artıyor. Bu şartlarda dayanabilen dayanıyor dayanamayan kendini uygun bulduğu bir ile atıyor.
Çare? Çare devletimizde. Devletimizin bütün imkanları ile buraya yönelmesi lazım. Allah için buraya gelen arabadan insin. Şehri bir dolaşsın. Halkı dinlesin. Bunları gösterecek medyamız var mı? Onların da bir kısmının kolu kanadı kırıldı başka illere gitti. Göstermeye çalışanların da sesi duyulmuyor. Ulusal basın bizi gündeminden düşürdü.
Cenaze evinde, yas evinde küslük olmaz. Bütün kırgınlıklarımızı küskünlüklerimizi bir kenara bırakarak bir an önce şehrimizi ayağa kaldırmamız gerekiyor. Çoğu zaman ahvalimizi anlatmaya dil yetmiyor. Bazen de dile geleni söylemeye Gönül izin vermiyor.
Bu şehir hepimizin.
